luns, 24 de marzo de 2014

Ondas do mar de Vigo Martin Codax

Ondas do mar de Vigo

Ondas do mar de Vigo,
se vistes meu amigo?
E ai Deus!, se verra cedo?
Ondas do mar levado,
se vistes meu amado?
E ai Deus!, se verra cedo?
Se vistes meu amigo,
o por que eu sospiro?
E ai Deus!, se verra cedo?
Se vistes meu amado,
por que ei gran coidado?
E ai Deus!, se verra cedo?

Martin Codax foi un poeta Galego , posiblemente xuglar . Vivíu entre o século xvi e o sécuilo xiv as suas cantigas estan recollidas no pergamiño vindel.

Trata dunha muller que fala co mar e se viu o seu amigo e que quere que regrese pronto.

O texto dividese en 2 partes do verso 1 ao 6 fala dunha muller namorada.
do 6 ao 12 fala dun home e preocupase por el

Rima asonante e versos heptasílabos 

Luis Cernuda

Si el hombre pudiera decir lo que ama, 
si el hombre pudiera levantar su amor por el cielo 
como una nube en la luz; 
si como muros que se derrumban, 
para saludar la verdad erguida en medio, 
pudiera derrumbar su cuerpo, 
dejando sólo la verdad de su amor, 
la verdad de sí mismo, 
que no se llama gloria, fortuna o ambición, 
sino amor o deseo, 
yo sería aquel que imaginaba; 
aquel que con su lengua, sus ojos y sus manos 
proclama ante los hombres la verdad ignorada, 
la verdad de su amor verdadero. 

Libertad no conozco sino la libertad de estar preso en alguien 
cuyo nombre no puedo oír sin escalofrío; 
alguien por quien me olvido de esta existencia mezquina 
por quien el día y la noche son para mí lo que quiera, 
y mi cuerpo y espíritu flotan en su cuerpo y espíritu 
como leños perdidos que el mar anega o levanta 
libremente, con la libertad del amor, 
la única libertad que me exalta, 
la única libertad por que muero. 

Tú justificas mi existencia: 
si no te conozco, no he vivido; 
si muero sin conocerte, no muero, porque no he vivido.

El poeta no puede decir a quien ama , quiere saber la verdad y decir lo que siente , cuando ama no es libre , se olvida de todo lo malo , cuando esta con él el tiempo vuela. Cuando esta con el el tiempo vuela. La vida aveces te junta y te separa , por la  persona a la que ama se siente libre, el poeta.El poeta no puede vivir sin ella .Al poeta se le pasa el tiempo muy lento al poder demostrar su amor.

Poema ao sol

E ruido de los pájaros
tranquilizan sin más
una impotencia en el cuerpo
de soledad
en el sol me pongo
con el sol me relajo
la profe se mueve
paso a paso
incómodo no estoy
si al sol no estoy
espero que el día
aguante como hoy
un poco deprimido
demasiado alboroto
con tanta gente
imposible pensar poco
el dia de hoy que acaba ya
cansado de todo hasta respirar.

venres, 21 de febreiro de 2014

A miña futura viaxe

Ola aos meus amigos: 
 Quería facer un novo viaxe a Italia .E un dos meus sonos, e moi bonito e ten moitos sitios onde viaxar . Gustaría viaxar aló con eles, os meus amigos de meu, sin eles  a miña viaxe non tería ningún sentido .Estar consigo e pasalo ben todos os días , facer moitas cousas e pasear. Neles atópase un inmenso baúl onde podeste atopar de todo e sorprenderse cada día dún mesmo, creo que seria moi eficaz ir con eles aló.
Ola quría preguntarvos si vos gustaría ir conmigo a Italia de viaxe . Sería o ideal que me acompañases , pasaríamolo moi ven todos.

venres, 13 de decembro de 2013

Meu irmán

O meu irmán era algo gordete, gustaballe moito comer, era cariñoso, simpático. El era feliz xogando cun gatiño que tiñamos andaba co  gato da ceca á meca.Utilizaba lentes e tiñas os ollos verdes, cara delgadiña e os seus beizos eran finos. El era mais grande ca min el xogaba conmigo ao futbol. Cando eramos cativos tiñamos unha cabana para xogar e estar alí  ven . E unha  vez fixemos unha fogueira e todos os veciños viñeron a ver a fogata .

Cando eu era pequeno

Tería dous ou tres aniños, era un neno traste puco inquieto, cunha cara de susto que non mo cría.A cariña cuns mofletes todos inchados os ollos marróns rasgados, levaba posto unha sudadeira cor verde cun rato.O beizos pequeniños coma as orellas .Oseu fisico era normal e acorde para un neno de a sua idade.Tiña cara de sorprendido .O neno parrecia tranquilo pero era moi traste, gustáballe moito coller un cincel e un martelo e ir pola casa adiante facendo buratos .Cando me levaban a casa da miña avoa eu xa de mañá ia facer buratos na finca co sacho.Despois xa farto de facer o burato ia tirarlle pedras as galiñas, e a miña avoa cando me vía víñame detras a darme no cu , Ela vivia lonxe, na Guardia, pero a min gustábame ir alá a xunta dela.

venres, 29 de novembro de 2013

Sentimiento o emoción

Alguna vez que otra si suelo estar depre o con la autoestima baja ... no se ..
Me suelo sentir sin animo ninguno a hacer nada, con rabia, enfadado conmigo mismo y con la sociedad, sin ganas de dar explicaciones del porque estoy así  hasta que me harto y necesito explotar, es una de las sensaciones que mas aprendes y una de las que si estas callado y enfadado sin decir nada y sin contestar te das cuenta de muchas cosas y entiendes muchos porqués. Normalmente cuando tengo estos sentimiento necesito que me den cariño y estar bien